Polé, polé of eerder haraka, haraka?

JAMBO allemaal, hier ben ik weer.
Ik weet dat het een hele tijd geleden is dat er iets gepost werd op mijn blog maar daar heb ik hele goede redenen voor. Mijn stage is nu echt in een stroomversnelling gekomen en dit zorgt ervoor dat ik niet zoveel tijd en zin heb om dingen te schrijven op mijn blog.

Het is aangenaam druk hier in het mooie Kenia. Niet meer POLE POLE (rustig, rustig)  maar eerder HARAKA HARAKA (snel, snel)
De afgelopen weken heb ik niet stil gezeten. Ik maakte, samen met de leerkrachten van de klas waar ik voorlopig stage doe,verschillende materialen die we konden gebruiken bij de slow-learners die ik begeleid.

Vorige week ben ik begonnen met  het inrichten van mijn peuterklas. Dit vind ik echt een enorme ervaring en het feit dat ze me hiervoor vertrouwen vind ik wel een heel leuke gedachte.Ook het ontwerpen en uitwerken van de speelplaats loopt gesmeerd. Elke dag verandert er wel nog iets aan de plannen maar ik denk dat ik op het einde wel echt een heel mooi resultaat ga bekomen. Ik ben heel blij dat ik bij deze school stage kan lopen, en dat ik hier de kans krijg om mij te ontwikkelen tot een betere leerkracht.

Maar ik heb de afgelopen weken natuurlijk niet enkel voor de stage gewerkt er zijn ook  enkele dagen geweest waarbij ik leuke uitstappen heb gedaan. Zo zijn we twee weken geleden een mototrip gaan doen in de Shima Hills. Dit zijn heuvels met een enorm mooi landschap en we hebben hier ook een hele groep bavianen gezien.

Ik ben al de winkelstraat van Ukunda gaan verkennen en dit was wel een hele ervaring. De eerste keer dat ik hier rondliep voelde ik mij niet echt op mijn gemak. Maar de keren erna vond ik dit wel al een veel rustigere en leukere ervaring.

 Ik ben al een keer samen met de andere stagiaires uitgenodigd om bij iemand thuis op bezoek te komen. Het was een hele mooie ervaring om te zien hoe een heel groot gezin woont, maar langs de andere kant voelde ik mij hier dan wel ongemakkelijk bij als je dan bedenkt hoe wij in België wonen. We waren deze mensen dan ook wel echt dankbaar voor de gastvrijheid die ze naar ons toe toonden.

Ook zijn we al enkele keren naar de Congo River geweest om te gaan zwemmen samen met de kinderen en vrijwilligers van Kebene. Ook gaan deze elke zondag naar de kerk en hier ben ik ook al mee naartoe mogen gaan. Dit was een hele ervaring en ik ga dit zeker nog enkele keren doen. Want hier wordt er gedanst en gezongen in de kerk en de verhalen die ze hier vertellen vind ik ook echt mooi. Het is leuk dat we echt worden opgenomen in de Kebene familie en hier geniet ik ook enorm van. Het is een geweldig project, waarin stuk voor stuk geweldige kinderen leven. We hebben ook echt al een echte vriendschapsband opgebouwd met de vrijwilligers van Kebene en dit is ook echt heel leuk. We doen samen activiteiten, we gaan samen eten,... Dit is steeds heel erg gezellig.

Ik heb echt het gevoel dat de meeste mensen hier in Diani mij echt accepteren en ook al beginnen te kennen. Ik bouw een hele goede band op met de mensen van de rainbow4kids school, de Kebene familie en met de mensen uit de buurt. Ik had nooit verwacht dat dit zo goed zou lukken. Er is natuurlijk niet enkel hier in Kenia veel gebeurd maar ook in België zijn er leuke dingen gebeurd. Zo heb ik hier vernomen dat mijn nicht en haar vriend zwanger zijn en hebben zij mij hier op een hele originele manier gevraagd of ik peter wou worden. Natuurlijk wilde ik dit en ik vond het ook echt leuk om het op deze manier te weten te komen. Ook heeft er een persoon een klein interview van mij afgenomen en dit op een lokale site in Berlare online gezet. Hier kan je drukken om naar deze site te gaan.

Zo dit was mijn blogbericht voor nu, en ik ga nu echt proberen om veel sneller dingen te posten.

KWAHERI

Tien voorbij gevlogen dagen

Jambo,
Het is vandaag al elf dagen geleden dat ik in het mooie België ben vertrokken om in het prachtige Kenia stage te komen lopen. Het was ook al een week geleden dat ik een blogbericht had geplaatst dus dit werd ook wel eens de hoogste tijd.
De afgelopen week heb ik enorm veel proberen doen en zijn er ook al enkele afspraken gemaakt over het verdere verloop van mijn stage.
Doordat de school nog gesloten was tot deze week dinsdag kon ik niet echt veel taken van een leerkracht uitvoeren. Hierdoor hebben Lotte en ik (de vrijwilligster die ook in het huisje woont), in samenspraak met Katrien, beslist om het internaat van de jongens te schilderen. Dit was toch wel een heel karwei waar we later dan ook hulp bij kregen van Kristien (de vrijwilligster die samen met ons is toegekomen in Kenia. 

We hebben deze dagen natuurlijk nog veel meer gedaan dan enkel geschilderd. Zo zijn we ook nog eens naar het strand geweest maar deze keer wel met onze buren, de kinderen van Kebene. Ook dit vond ik weer super leuk en ik blijf dit project ook echt een prachtig project vinden. Ook ben ik samen met Lotte gaan snorkelen. Dit was eigenlijk niet het plan maar we werden uitgenodigd door een inwoner van het dorp om samen met hem in zijn mangoboot te gaan snorkelen. We hebben hier toen wel enorm van genoten maar hierna merkten we wel dat we beiden verbrand waren van onze twee uur op zee. Ook brachten we een kort bezoek aan de rainbow talent academy. Dit is een nieuw project dat verbonden is aan het project waar ik stage loop. En hier kunnen mensen lessen volgen om zich te specialiseren in een bepaald beroep.. 
In samenspraak met Katrien heb beslist dat ik ook ga meewerken aan het realiseren van de nieuwe kleuterspeelplaats. Ik maakte hier al  mijn eerste schets van hoe de speelplaats van de kleutertjes er gaat uitzien. Ik hoop dit tijdens mijn tijd in Kenia nog te kunnen realiseren en anders moet ik nog maar eens terugkomen. En natuurlijk zijn er ook van die momenten waarop we gewoon genieten van de rust van ons eigen huis, waarin we dan rustig nog wat taken kunnen afwerken.

Afgelopen maandag hebben we jammer genoeg ook afscheid moeten nemen van onze Keniaanse mama's. Dit waren eigenlijk enkele vrijwilligsters maar deze hebben ervoor gezorgd dat ik mij hier onmiddellijk thuis voelde. Wanneer we met een probleem zaten of wanneer er iets aan de hand was, konden we onmiddellijk bij hen terecht. We hebben dan ook voor hun afscheid nog een laatste keer iets gaan eten in een lokaal restaurantBidi Badu gelegen aan het strand.
Ook was het deze week al tijd om de eerste keer mijn was te doen. Niet zoals in België met het wasmachine maar op de oude manier met de hand. Na een week had ik toch al een goede waslijn vol was. Dit komt omdat de temperatuur hier nog steeds rond de dertig graden en meer blijft hangen.
Je kan je waarschijnlijk wel voorstellen dat je dan al eens graag van kledij wisselt.

De afgelopen week heb ik tijdens de schooldagen vooral geobserveerd om zo een beter beeld te krijgen van hoe het Keniaanse schoolsysteem werkt. De leerkrachten zijn allemaal heel vriendelijk en dit zorgt ervoor dat ik heel makkelijk met al mijn vragen bij hen terecht kan. Ik heb al geobserveerd in KG1 en KG3 (kindergarten) Dit waren beiden enorm leuke klassen met enorm gemotiveerde leerkrachten. Het schoolsysteem en het systeem van leren is hier enorm verschillend met het systeem in België maar je merkt wel dat de leerkrachten hier net zoals de leerkrachten in België een hart hebben voor hun leerlingen. Ik ben ook deze week begonnen met het maken van huisbezoeken. Dit was voor mij een heel confronterende doch leerzame ervaring. Ik kreeg op deze manier een beter beeld van de leefomstandigheden waarin mijn leerlingen zich bevinden en een beter zicht op hun achtergrond.

Ik begin het hier al goed gewend te raken en ook het vervoer begint me hier beter en beter te lukken. Meestal gebruiken we hier de mototaxi omdat deze het goedkoopst is en ook wel het meest avontuurlijke maar af en toe gebruiken we ook een gewone taxi of tuktuk. Dit zijn eigenlijk brommertjes waar een kabine is aangebouwd waarin je mensen of materiaal kan vervoeren. Van deze tuktuk's rijden er enorm veel.











Ik heb tot nu toe nog steeds geen spijt van mijn beslissing om in Kenia stage te komen lopen. Niet alles verloopt hier steeds van een leien dakje maar ik denk dat dit ook zeker niet nodig is. Het is geweldig om te voelen dat je na tien dagen toch al een band aan het opbouwen bent met de mensen uit de omgeving. Deze week zijn Simon en ik al mee gegaan naar de voetbaltraining van enkele mensen uit het dorp en het is ook fijn dat de kinderen van het dorp mijn naam al weten en mij herkennen wanneer ik langs wandel.
Dit was het voorlopig. 
KWAHERI.

Jambo, Jambo

Jambo.
Dit betekent hallo in het Swahilli en dit zeggen de mensen allemaal wanneer ze iemand begroeten op straat of ergens anders.
Zondag ben ik dan eindelijk vertrokken vanuit België richting Kenia samen met nog een vrijwilligster 'Lotte' die drie weken het rainbow-team gaat vervoegen. De reis hiernaartoe was al een avontuur op zichzelf met sommige piloten die al iets betere (veel betere)  landingen maakten dan de andere. Toen we in Parijs aan het landen waren schommelde ons vliegtuig heel hard en was het ook een hele harde en bobbelige landing. Op een gegeven moment kwamen we zo dicht bij de rand van de landingsbaan dat ik de grassprietjes die hiernaast aanwezig waren kon tellen.
Maar hierna verliep alles vlot ook de overstap in Ethiopië verliep goed maar hier kregen we wel al te maken met de eerste power-cut. De lichten op de luchthaven vielen allemaal uit maar dit was geen probleem. Daarna vlogen we door richting Kenia. Op deze vlucht heb ik mijn eerste kennismaking gehad met de grote, droge, rode landschappen van Kenia deze waren adembenemend mooi.
Na een lange uitputtende vlucht kwamen we dan aan in Kenia.
Hier beving de warmte mij onmiddellijk maar hier heb ik nu na
drie dagen al veel minder last van. Hier vertelde de vrouwelijke
douane agente tegen iemand die we op onze vlucht hadden leren kennen dat ik een 'good boy' was omdat ik alleen maar goede dingen in mijn bagage had. Ze dachten ook dat deze vrouw mijn moeder was en dit spelletje speelde we dan ook maar mee.
Hierna werden we door een hele goede taxichauffeur Daniël naar onze woning gebracht en alleen de rit hiernaartoe was al adembenemend maar toch ook op sommige momenten nog even wennen want het verkeer in Kenia kan ik niet echt met iets anders vergelijken. We hebben zelf onder de beroemde Mombasa tusks gereden.

Hierna kwamen we aan bij onze vrijwilligerswoning die ook wel heel erg mooi was en waar er zelf apen op het terrein lopen. Hier werden we opgewacht door de twee andere studenten, die ook voor drie maanden in Kenia gaan blijven om hier een oven te bouwen die veel minder hout gaat verbruiken dan de oude nu verbruikt.
Ik zal de link van hun blog ook bij de andere linken aan de rechterkant plaatsen.
Hierna zijn we nog gaan eten met de andere vrijwilligers van de school en met Katrien de oprichtster van de school. Dit deden we in de fourthy thieves. Dit is eigenlijk een restaurant met een paradijselijk uitzicht en enorm lekker eten.

Omdat we toch wel een hele lange vlucht achter de rug hadden zijn we hierna dan onmiddellijk gaan slapen. De volgende dag werden we al verwacht op de school, waar we dan een heel hartelijke ontvangst kregen de kinderen dansten en zongen om ons welkom te heten.
 Hierna kregen we een rondleiding in de school zelf en ik moet zeggen dat ik toch wel even omvergeblazen werd hoe een mooi project Katrien hier heeft neergezet. Je moet er zijn geweest om het te begrijpen. Je voelt op deze school echt de warmte die de mensen hebben en uitdragen naar de kinderen en naar elkaar toe. Omdat er een juf afwezig was kregen wij ook al onmiddellijk de kans om een klas over te nemen. Dit was voor ons wel echt een hele ervaring maar we denken dat we het voor twee 'mzungus' (blanken) wel al goed hebben gedaan.





Hierna gingen we moe maar met veel voldoening terug naar huis en gingen we voor de eerste keer eten bij het  'Kebene' dit is een project naast onze vrijwillligers-woning. Dit project vangt kinderen op die eigenlijk geen echte thuis hebben. Hier leerden we het project beter kennen en dit is ook echt een enorm mooi project met stuk voor stuk geweldige kinderen. Hier ga ik eind april, wanneer het schoolvakantie is, vrijwilligerswerk doen.  Het Afrikaanse eten bevalt mij eigenlijk wel en dit had ik niet verwacht. Vandaag hebben wij dan weer KG 3 (kindergarten 3) overgenomen  nadat deze hun exams gedaan hadden, want ook de allerkleinste moeten hier al examens afleggen . Deze dag verliep al een beetje vlotter omdat we ons nu ook al beter hadden kunnen voorbereiden en ook al enkele dingen hadden meegenomen waarmee we zelf aan de slag konden gaan. Het was vandaag ook maar een halve dag omdat er nu een schoolvakantie begon. Hier was ik niet van op de hoogte voor mijn vertrek maar ik ga tijdens deze vakantie ook wel nog werken op, en voor de school.
Ik ben hier in Kenia echt enorm gelukkig en ik denk wel dat dit de komende drie maanden ook zo gaat blijven. Ik denk dat dit zowel komt door de geweldige ontvangst die we hier hebben gekregen maar ook door het feit dat de stagiaires en de vrijwilligers op die enkele dagen dat we hier nog maar zijn ook al een echte hechte vriendengroep geworden zijn.
Ik hou jullie zeker nog op de hoogte.
KWAHERI